مدتی قبل, تلویزیون های SUHD توسط کمپانی کره ای سامسونگ الکترونیکس رونمایی شد. از خصوصیت های بارز این تلویزیون, بهره وری از فناوری نانوکریستال است که کمتر کسی ممکن است آن را بشناسد.
این فناوری قصه دراز دارد. سال‌ها پیش با تولد نسل جدید تلویزیون‌های رنگی که اساس کار آن‌ها بر کریستال مایع بود، شرکتهای سازنده تلویزیون، کم کم به این فکر سبقت گرفتن از رقیبان خود شدند. و در تولید تلویزیون حرفی جدید و منحصربه‌فرد بزنند.
در این باره بسیاری از این شرکت‌ها برای نمایش طیف وسیع‌تری از رنگ‌ها، به دنبال ماده‌ای بودند که در کنار کریستال مایع، تصویری ایده‌آل و بی‌نظیر ارائه دهد. با پیشرفت تکنولوژی ساخت ذرات نیمه‌هادی، مواد نانو کریستال بهترین گزینه برای تولید رنگ با دامنه گسترده و نوردهی بالا بود.
اما متأسفانه از آنجا که تنها راه تولید این ماده استفاده از ماده سمی کادمیوم بود، بسیاری از سازندگان از ادامه مسیر ساخت انصراف دادند یا پروژه کاری خود را متوقف کردند، برخی نیز بی‌توجه به عواقب استفاده از این ماده، آن را برای تولید محصولات خود به خدمت گرفتند.
از سال ۲۰۰۱، گروه تحقیق و توسعه سامسونگ، با تمرکز بر حل این مشکل، به دنبال یافتن راهکاری برای حذف ماده کادمیوم در ساخت نانو کریستال بود و درنهایت، در سال ۲۰۱۵ سامسونگ موفق شد از تلویزیونی جدید بنام «SUHD» مجهز به تکنولوژی نانو کریستال، رونمایی کند. نانو کریستال ماده‌ای است متشکل از ذرات نانو متری که با عبور نور از آن رنگ تولید می شود.
این ذرات هزاران برابر از قطر یک تار مو ریزتر هستند و به دلیل قابلیت نوردهی منحصربه‌فرد و تولید طیف وسیعی از رنگ در قالب یک لایه، در ساخت پنل تلویزیون‌های سامسونگ به کار رفته است. استفاده از این ذرات باعث می‌شود تصویر نهایی که مخاطب می‌بیند واقعی‌تر و با گستره رنگی وسیع‌تری باشد.
