به احتمال زیاد نام واقعیت مجازی را تاکنون شنیده اید، جایی که می‌توان تجربه‌ی گیمینگ سه بعدی را گسترش داده و به دنیای سه بعدی، اما نوع مجازی آن سفر کرد. همانطور که می‌دانید، به زودی شاهد عرضهی Oculus Rift و همچنین دستگاه های واقعیت مجازی کنسولهای خانگی PS4 و Xbox One خواهیم بود، اما چقدر در مورد Virtual Boy شنیده اید؟ با تک24 همراه باشید تا در مورد یکی از اولین دستگاه های واقعیت مجازی بیشتر بدانید.
دستگاه های واقعیت مجازی دیگر از حالت تست و نمونه‌ی اولیه خارج شده اند، این موضوع زمانی اتفاق افتاد که دستگاه قدرتمند Oculus Rift معرفی شد. استقبال از این دستگاه به قدری بود که تمام کمپانی‌های بزرگ به فکر ساخت دستگاه مجازی برای کامپیوترهای شخصی، کنسولهای خانگی و حتی تبلت‌‌ها و گوشی‌های هوشمند شدند. نمونه هایی نیز عرضه شده که نسبتا موفقیت‌هایی کسب کردند. البته تمام نگاه ها به سمت سه دستگاه واقعیت مجازی قدرتمند است و تمامی منتقدین رقابت اصلی را بین سه دستگاه Oculus Rift ،HoloLens و Playstaion VR می‌دانند. حال این رقابت می‌تواند مانند کنسولهای خانگی، یک رقابت طولانی مدت باشد و یا مانند سنسورهای حرکتی (مانند کینکت) یک موج گذرا که برای مدتی طرفدارانی جذب کرد و بعد از مدتی این موج خروشان، فروکش نمود. نکته ای که حائز اهمیت است، وحود داشتن یک بازار بزرگ اقتصادی برای این دستگاه ها است که از منطقه ای پا را فراتر گذاشته و مانند کنسولهای خانگی و رایانه های شخصی، بازاری بین المللی داشته باشد.
اما موضوعی وجود دارد که شاید خیلی از شما گیمرهای نسل جدید در مورد آن بی‌خبر باشد. Oculus Rift شروع واقعیت مجازی نیست، بلکه در گذشته دستگاه های دیگری نیز ساخته شدند، اما بخاطر مشکلاتی مانند ضعف سخت افزاری و محدودیت‌های موجود در آن زمان با شکست مواجه شدند. یکی از این دستگاه ها Virtual Boy نام داشت که توسط نینتندو ساخته شده بود. در دهه های 80 و 90 میلادی نینتندو قصد داشت تا با خلاقیت‌‌ها و نوآوری‌‌های جدید، کنسولهای خانگی را متحول کند. اواسط دهه 90 میلادی کنسول خانگی سوپر نینتندو با موفقیت‌های بیشماری رو به رو شد و عرضهی یک کنسول قدرتمند دیگر در آینده، چندان هم دور از ذهن نبود. اما کنسولی که بعد از سوپر نینتندو عرضه شد، نینتندو 64 نیست، بلکه یک کنسول واقعیت مجازی به نام Virtual Boy می‌باشد که کمپانی ژاپنی برای پر نمودن خلا نبود کنسول جدید آن را روانه‌ی بازار کرد.
در نمایشگاه مصرف کنندگان الکترونیکی (CES) سال 1995 نینتندو کنسول جدید خود را به نام VR-32 معرفی نمود و مدعی شد که این دستگاه گیمرها را به درون بازی‌هایی که انجام می‌دهند فرو برده و آنها را جزئی از بازی خواهد نمود. بعدها کنسول جدید نینتندو به نام Virtual Boy شناخته شد. این کنسول اولین دستگاه واقعیت مجازی است که برای اجرای بازی ساخته شده.
Virtual Boy در دو بازار به طور رسمی عرضه شد؛ ابتدا در تاریخ 21 ژوئیه 1995 (یک‌شنبه 25 تیر 1374) در ژاپن و تقریبا یک ماه بعد در آمریکای شمالی عرضه گشت. مانند هر کنسول دیگر نینتندو، Virtual Boy نیز در جعبه‌ی خود یک بازی به همراه داشت، Mario’s Tennis که به نحوی شاید اولین بازی واقعیت مجازی تست شده برای خیلی از گیمرهای آن زمان باشد.
باید قبول کرد که در آن زمان کنسول خانگی Virtual Boy به شدت جاه طلبانه بوده و ریسک‌های زیادی را در پی داشت، زیرا نه تنها برای خریداران، بلکه برای سازندگان بازی نیز ناشناخته بود و احتیاج به زمان زیادی داشت تا توسعه دهندگان بتوانند برای این کنسول، بازی‌های درخور بسازند.
اولین کنسول 32 بیتی نینتندو Virtual Boy است. این کنسول دارای یک تراشه‌ی NEC V810 بوده و یک پردازنده‌ی 32 بیتی RISC با فرکانس 20 مگاهرتز داشته است. تراشه به کنسول اجازه می‌داد تا نسبت به کنسولهای خانگی آن زمان گرافیکی با کیفیت بهتر تولید نماید. در کنار تراشه یک VRAM دوئل پورت 128 کیلوبایتی، یک DRAM دیگر که آن هم 128 کیلوبایت بوده و یک WRAM با 64 کیلوبایت پهنای باند قرار داشت.
هر چند آنچه که در این کنسول نقش کلیدی داشت، صفحات نمایش آن بود که افکت 3 بعدی را برای کاربر فعال نموده و به گیمر اجازه می‌داد تا واقعیت مجازی را درک کند. هر صفحه دارای یک LED تک رنگ (به رنگ قرمز) و با رزولوشن 384 در 224 پیکسل بوده و 50 هرتز فریم ریت کار می‌کرد. البته این موضوع باعث می‌شد که تمام بازی‌ها به رنگ قرمز و سیاه به نمایش درآیند، درست مانند Game Boy که دو رنگ داشت، البته به جای رنگ قرمز از سبز استفاده می‌شد.
استفاده از دو صفحه‌ی نمایش به صورت دوئل باعث می‌شد که کاربر دو تصویر را به صورت همزمان مشاهده کند و همین امر گیمر را در شرایطی قرار می‌داد تا بازی 2 بعدی را با 3 بعدی اشتباه بگیرد. البته برای بهتر شدن تجربه‌ی گیمینگ و همچنین میزان فاصله‌ی چشم با صفحات، اسلایدری برای ویرایش و تنظیم وجود داشت.
در کنار دستگاه، یک دسته نیز وجود داشته که دارای 2 سری دکمه های جهت بوده و در کنار آنها دو دکمه‌ی دیگر قرار گرفته بود. یکی از نقش‌های دسته، منبع تغذیه بود، به نحوی که شما باتری‌ها را باید در دسته حایگذاری می‌نمودید، حتی آداپتور نیز به دسته متصل می‌شد.
در آن زمان سیستم 32 بیتی تقریبا یک سخت افزار بالا رده محسوب می‌شد و وقتی نینتندو کنسول 64 بیتی خود را عرضه نمود، به قدری این موضوع مهم بود که نام کنسول جدید را نینتندو 64 قرار داد. البته Virtual Boy یک شکست کامل بود. برای این کنسول 14 بازی در آمریکا و 19 بازی در ژاپن عرضه شد که در مجموع 22 بازی متفاوت بودند و بعضی بازی‌ها در هر دو بازار عرضه شده بودند. البته بعضی از بازی‌ها با ارزش و مفرح بودند.
ایرادی که می‌شد به بازی‌ها گرفت، تاکید بیش از حد به قابلیت سه بعدی بوده تا واقعیت مجازی و از میان بازی‌ها فقط دو بازی Teleroboxer و Red Alarm عناوین درخور و تحسین بر انگیز بودند. هر دو بازی به صورت اول شخص بودند، البته بازی Red Alarm زاویه‌ی دید متفاوتی نیز داشت.
چرا Virtual Boy به فراموشی سپرده شد؟ |
اولین دلیل به فراموشی سپرده شدن این کنسول، جمع آوری زود هنگام کنسول از فروشگاه ها به خاطر استقبال کم مشتریان و گیمرها بود. Virtual Boy کمتر از یک سال در بازار آمریکا فروخته شد و عرضهی آن متوقف گشت. در ژاپن نیز اوضاع به مراتب بدتر بود و این کنسول فقط 5 ماه در قفسه های فروشگاه ها قرار گرفت. این کنسول دومین محصول نینتندو است که کمترین میزان فروش را داشته. دلایل زیادی به خاطر شکست Virtual Boy وجود دارد که ما بعضی از آنها را برای شما شرح خواهیم داد:
- Virtual Boy یک کنسول قابل حمل تبلیغ شده بود، اما استفاده از آن، خلاف گفته ها را نشان می‌داد. شما باید دستگاه را بر روی میز قرار داده و با خیره شدن به صفحات، به انجام بازی می‌پرداختید که امری خسته کننده و آزار دهنده بود.
- کسل کننده شدن بازی‌ها پس از مدتی و نبود هیچ گونه تنوعی در بازی‌ها، خود دلیل دیگری بر عدم موفقیت کنسول بود.
- پس از مدتی بازی کردن، گیمر دچار چشم درد و سردرد شدید می‌شد و همین موضوع باعث شده بود که گیمرها از خرید کنسول Virtual Boy هراس داشته باشند.
- دستگاه دارای گزینه‌ی مالتی پلیر یا چند نفره بود، اما هیچکدام یک از بازی‌های عرضه شده دارای این قابلیت نبودند.
- Virtual Boy به شدت گران بود. کنسول در آمریکا به قیمت 179.99 دلار عرضه شد و این در حالی بود که Game Boy فقط 89.99 دلار قیمت داشت.
پس از مدتی نینتندو متوجه شد که کنسول جدید Virtual Boy یک شکست بزرگ تجاری است. به همین دلیل ساخت آن را متوقف کرده و دستگاه های موجود در بازار را نیز جمع آوری نمود. در نهایت کنسول خانگی نینتندو تنها توانست 770,000 واحد به فروش برساند و جایگاه دومین کنسول خانگی نینتندو با کمترین میزان فروش را نصیب خود کند.
در یک کلام باید گفت که Virtual Boy یک اقدام زود هنگام برای نینتندو بود و در نهایت به خاطر محدودیت‌های آن زمان و همچنین نا آشنا بودن گیمرها با این کنسول، به یک شکست تلخ تبدیل گشت. حال از آن زمان 20 سال گذشته و باید دید که آیا دستگاه های واقعیت مجازی جدید باز هم به سرنوشت Virtual Boy گرفتار خواهند شد یا بالاخره واقعیت مجازی به محبوبیتی رسیده و دنیای گیمینگ را متحول خواهد نمود.
