به هر صورت، هرچند که Miro یک سری ویژگی‌های مقاومتی Go را ندارد، ولی به طور کلی ظاهر آن شبیه به آن گوشی می‌باشد. ابعاد و وزن این گوشی تقریبا شبیه به Go است و در کل گوشی سبکی نیز محسوب می‌شود. گوشه های Miro نسبتا تیز ساخته شده‌اند و سعی شده که طراحی آن خیلی مستطیلی شکل باشد. این در حالیست که Tipo گوشه های گردتری دارد. بدنه خیلی ساده است ولی به هیچ وجه ضعیف به نظر نمی‌رسد. در دست گیری آن نیز خیلی راحت می‌باشد و به صورت کاملا مطمئن در کف دست شما جای می‌گیرد.
سخت افزارهای داخلی آن شبیه به Tipo است. بیشترین بهبودها نسبت به Tipo را می‌توان در نمایشگر بزرگ‌تر، دوربین با رزولوشن بیشتر و دوربین دوم برای مکالمه‌ی تصویری دانست. از نظر قیمتی این گوشی در سطحی قرار گرفته که به خوبی می‌تواند با رقبای هم رده رقابت کند. نمایشگر این گوشی 3.5 اینچی با رزولوشن HVGA است. البته برای نمایشگرهای در این سایز از رزولوشن WVGA هم استفاده می‌شود ولی به احتمال زیاد به دلیل پردازشگر گرافیکی نسبتا ضعیفی که این گوشی داشته، سونی تصمیم گرفته که از رزولوشن بالاتر بهره نبرد. کیفیت تصویر خیلی معمولی است و چندان حرفی برای گفتن باقی نمی‌گذارد. کنتراست تصویر و رنگ‌ها خیلی خوب هستند
ولی رزولوشن پایین ممکن است مقداری خوش آیند کاربر نباشد. در تست‌هایی که انجام دادیم به نظرمان نمایش متون خیلی خوب صورت نمی‌گیرد. همچنین وضوح آیکون‌ها و ویجت ها را نیز خیلی دوست نداریم. از آن جایی که برخلاف بسیاری از مدل‌های سطح بالاتر موتور Bravia نیز بر روی آن وجود ندارد، بنابراین در تماشای فیلم و عکس‌ها هم نمی‌توانید از آن شفافیت خیره کننده لذت ببرید. اما در کل عملکرد آن برای یک گوشی در این سطح کاملا رضایت بخش به نظر می‌رسد.
