Bluetooth Smart یا بلوتوث هوشمند تکنولوژی جدید ارتباطی بر پایه بلوتوث است. سال 1994 بود که اریکسون بلوتوث را ابداع کرد و از آن برای انتقال داده ها در فواصل کوتاه بکار برد. بلوتوث اطلاعات را به دسته های بسیار کوچک تقسیم می کند و هر کدام را بوسیله 79 کانال رادیویی که شامل کانال های 2402 تا 2480 مگاهرتزی هستند به سوی مقصد می فرستد.
قابل حدس است که در نسخه اول کمبود ها و مشکلات زیادی وجود داشت و حتی در ایجاد ارتباط و حفظ آن نیز مشکلاتی بود. ام در نسخه دوم این سیستم ارتباطی بسیار پایدارتر گشت و در بسیاری از دستگاها مورد استفاده قرار گرفت و تا جایی پیش رفت که به یکی از استانداردهای ارتباطی تلفن های همراه تبدیل شد.
به مرور نسخه های دیگری نیز همراه با بهبود ها و افزایش سرعت نیز ایجاد شدند. در سال 2010، آخرین نسخه این خانواده یعنی نسخه 4 معرفی شد. یکی از ویژگی های 4 خانواده به اختصار LE گفته می شود. LE مخفف عبارت Low Energy به معنای مصرف انرژی پایین است.
به مرور زمان و با روی کار آمدن بلوتوث نسخه 4 در سال 2010، پیشرفت‌های بسیاری در این زمینه به وجود آمد؛ یکی از این پیشرفت‌ها LE نام دارد که حالت اختصاری عبارت Low Energy است. تکنولوژی Bluetooth LE به نام بلوتوث هوشمند یا Bluetooth Smart نیز شناخته شده است. این تکنولوژی سبب کاهش چشم گیر انرژی مصرفی توسط بلوتوث شده است. در سال 2006 نوکیا این تکنولوژی را در کنار بلوتوث های خود بکار برد ولی در سال 2010 این تکنولوژی با بلوتوث 4.0 آمیخته و یکپارچه شد. امروزه بلوتوث 4.0 به دلیل مصرف بسیار کم، در دستگاه های مختلفی مانند دستگاه های تشخیص قند خون، فشار خون، سیستم های هوشمند خانگی، لوازم و ابزار هوشمند در کنار موبایل ها و رایانه ها به کار برده می شود. شاید بدون استفاده از بلوتوث 4.0 نمی توانستیم شاهد ارتباط میان این همه دستگاه ها با تلفن همراهمان باشیم چون همیشه می بایست مراقب مصرف باتری آن می بودیم!
