حسگر تشخیص مجاورت (Proximity) چیست؟

سنسور مجاورتی یا تشخیص مجاورت

حسگر تشخیص مجاورت یا Proximity یکی دیگر از سنسورهای پرکاربرد در گوشی های همراه است. این سنسور همان گونه که از نامش بر می آید، قابلیت تشخیص نزدیک شدن و مجاورت با اشیاء بدون ایجاد تماس فیزیکی را دارد. حسگر مجاورتی ، بنابر ساختار داخلی و با انتشار یکی از پرتوهای الکترومغناطیسی، الکترواستاتیکی و یا پرتویی از تشعشعات الکترومغناطیسی مانند مادون قرمز به سمت بیرون و منتظر ماندن برای دریافت انعکاس آن کار می کند. بدیهی است در صورتی که جسمی در مجاورت حسگر مجاورت نباشد، بازتابی از پرتو نیز توسط گیرنده حسگر دریافت نخواهد شد.

از حسگر Proximity، به عنوان حسگر بدون تماس نیز یاد می شود. شما به راحتی می توانید آن را در لبه بالایی تلفن همراه و در کنار بلندگو مکالمه بیابید. یکی از وظایف این سنسور خاموش کردن صفحه نمایش گوشی در هنگام مکالمه است. هنگام برقراری تماس، کاربر قسمت بلندگوی مکالمه را به گوش خود نزدیک می کند و حسگر Proximity بازتاب انعکاس پرتو خود را دریافت کرده و نزدیک شدن جسم را به پردازنده گزارش می دهد و در پایان پردازنده صفحه نمایش را خاموش می کند. همچنین با دور کردن تلفن از گوش خود مجددا به محض دریافت نکردن امواج بازگشتی، صفحه نمایش روشن خواهد شد. البته منطقی است که هنگام مکالمه با هدفون این قابلیت کار نمی کند. این روش دو مزیت به همراه خود دارد:

1. با خاموش شدن صفحه نمایش، امکان ورود اطلاعات با لمس ناخواسته از بین می رود.
2. از آنجا که صفحه نمایش پرمصرف ترین بخش یک اسمارت فون است، مصرف انرژی را می تواند در طول مکالمه کاهش دهد.

دامنه نامی (Nominal Range) حداکثر فاصله ای است که یک سنسور مجاورت می تواند نزدیک شدن یک جسم را تشخیص دهد. عموم حسگر Proximity ها می توانند نزدیک شدن جسم را از فواصل 2 تا 5 سانتیمتری تشخیص دهند.

یکی از استفاده های نوآورانه از این حسگر را اولین بار در گوشی های شرکت HTC مشاهده کردیم. موبایل های ساخت این شرکت در هنگام زنگ خوردن، اگر سمت صفحه نمایشگر را به سمت پایین قرار دهید گوشی به طور خودکار به حالت بی صدا تغییر حالت می دهد.

حسگر تشخیص مجاورت یا  Proximity Sensor با عمر بالا و درصد خطای کم خود، در صنعت نیز مصارف بسیاری دارد که بیان آن از عهده این مقاله خارج است.