سال 2025؛ آغاز عصر تاکسی‌های پرنده در آسمان شهرها

رویای تاکسی‌های پرنده، که سال‌ها در حد تخیل و داستان‌های علمی-تخیلی باقی مانده بود، حالا با پیشرفت فناوری به واقعیت نزدیک شده است. این تحولات بیشتر به لطف ظهور هواپیماهای الکتریکی عمودپرواز و فرود (eVTOL) رخ داده است. این وسایل نقلیه نوین، ترکیبی از فناوری‌های نوین و خلاقانه‌اند که می‌توانند نحوه حمل‌ونقل شهری را برای همیشه تغییر دهند.

eVTOLها؛ ترکیب هلیکوپتر و هواپیما

eVTOLها برخلاف هلیکوپترها از چندین پروانه کوچک مشابه پهپادها بهره می‌برند و قادرند به‌صورت عمودی از زمین بلند شوند و فرود بیایند. پس از برخاست، روتورهای آن‌ها به سمت جلو متمایل می‌شوند و مانند هواپیماهای ثابت‌بال حرکت می‌کنند. این طراحی نه‌تنها تطبیق‌پذیری و کارایی بیشتری به آن‌ها می‌بخشد، بلکه از لحاظ زیست‌محیطی نیز بهبود قابل‌توجهی ارائه می‌دهد.

شرکت‌هایی مانند Joby Aviation و EHang در حال پیشروی در این صنعت هستند. به گفته کارشناسان، سال 2025 نقطه عطفی برای آغاز خدمات تجاری تاکسی‌های پرنده خواهد بود. شهرهای بزرگ نظیر دبی، نیویورک و لس‌آنجلس از مقاصد احتمالی برای این وسایل نقلیه آینده‌نگرانه هستند، و انتظار می‌رود که این شهرها با زیرساخت‌های مناسب، پذیرای eVTOLها باشند.

مزایای تاکسی‌های پرنده

1. کاهش آلودگی صوتی و محیطی:
   eVTOLها به‌طور قابل‌توجهی بی‌صداتر از هلیکوپترها هستند، که این ویژگی آن‌ها را برای محیط‌های شهری ایدئال می‌کند. همچنین، این وسایل نقلیه از باتری استفاده می‌کنند و اگر انرژی آن‌ها از منابع تجدیدپذیر تأمین شود، هیچ گونه آلایندگی تولید نمی‌کنند.
2. افزایش ایمنی و بهره‌وری:
   استفاده از سیستم‌های کامپیوتری پیشرفته در eVTOLها نه‌تنها بهره‌وری عملیاتی را افزایش می‌دهد، بلکه احتمال خطای انسانی را نیز کاهش می‌دهد. این ویژگی می‌تواند استانداردهای ایمنی مشابه خطوط هوایی تجاری را فراهم کند.
3. سرعت و سهولت در حمل‌ونقل:
   تاکسی‌های پرنده می‌توانند زمان رفت‌وآمد شهری را به‌شدت کاهش دهند، به‌خصوص در شهرهایی که با ترافیک سنگین مواجه‌اند.

چالش‌های پیش روی فناوری تاکسی‌های پرنده

در کنار مزایای متعدد، چالش‌هایی نیز وجود دارد که باید برطرف شوند:

• برد محدود پرواز:
  فناوری باتری‌های کنونی، برد پرواز eVTOLها را به حدود 185 تا 370 کیلومتر محدود کرده است. این موضوع استفاده از آن‌ها را به سفرهای کوتاه مانند رفت‌وآمدهای شهری و بین‌شهری محدود می‌کند.
• هزینه بالا و دسترسی محدود:
  برای فراگیر شدن تاکسی‌های پرنده، باید هزینه‌های تولید و استفاده از آن‌ها کاهش یابد تا اقشار بیشتری از جامعه بتوانند از این فناوری بهره‌مند شوند.
• زیرساخت‌های مورد نیاز:
  شهرها باید زیرساخت‌های مناسبی از جمله پلتفرم‌های فرود و برخاست (vertiports) ایجاد کنند تا این سیستم حمل‌ونقل به‌خوبی عملیاتی شود.

آینده‌ای نزدیک‌تر از انتظار

با حمایت‌های مالی قابل‌توجه، مانند قراردادهای Agility Prime نیروی هوایی ایالات متحده، و پیشرفت‌های مداوم در فناوری باتری‌های الکتریکی، آینده تاکسی‌های پرنده روشن به نظر می‌رسد. بااین‌حال، آزمون واقعی این فناوری، تقاضای عمومی و پذیرش آن از سوی شهروندان خواهد بود.

سال 2025، احتمالا همان سالی است که این رؤیا به واقعیت می‌پیوندد و تاکسی‌های پرنده به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل می‌شوند. آیا این فناوری می‌تواند راه‌حلی برای چالش‌های حمل‌ونقل شهری باشد؟ پاسخ این سؤال را باید در پرواز اولین تاکسی‌های پرنده جست‌وجو کنیم.